عناصر سلنیم و سیلیسیم را به صورت تخصصی فقط در استیل پایدار بخوانید.

در این مقاله قصد داریم، توضیح کوتاه ولی بسیار کاربردی از عناصر سلنیم و سیلیسیم داشته باشیم. 

عنصر سلنیم (Se) کاربرد این عنصر همانند عنصر گوگرد در فولادهای خوش تراش است. به ویژه در مواردی که عملیات پرداخت‌کاری باید باز هم به طور موثرتری بهتر گردد، در فولادهای مقاومت را کمتر از گوگرد کاهش می‌دهد.

عنصر سیلیسیم (Si) بیشتر به عنوان عنصر اکسیژن‌زدا یا احیا کننده به کار می‌رود. عنصر سیلیسیم (Si) جدا شدن گرافیت و باریک‌تر شدن ناحیه آستنیت را مناسب‌تر می‌سازد و استحکام و مقاومت سایشی را افزایش می‌دهد (فولادهای سختی‌پذیر). همچنین حد الاستیکی را شدیدا افزایش خواد داد. بدین علت به عنوان عنصر آلیاژی در فولادهای فنر به کار می‌رود. عنصر سیلیسیم (Si) به طور قابل ملاحظه‌ای مقاومت در مقابل پوسته‌دار شدن در اثر اکسیده شدن را افزایش می‌دهد. به طوری که به فولادهای پایدار در حرارت‌های بالا به عنوان عنصر آلیاژی اضافه می‌شود. اما به واسطه تاثر آن بر روی تغییر شکل گرم و سرد مقدار آن محدود خواهد بود. با افزودن ۱۲٪ عنصر سیلیسیم می‌توان به پایداری در مقابل اسیدها رسید، با وجود چنین کیفیت‌هایی تنها به عنوان قالب فولادی ریخته شده بسیار سخت و ترد قابل تولید است. عنصر سیلیسیم (Si) همچنین به دلیل کاهش شدید قابلیت هدایت الکتریکی، نیروی پسماند زدایی مغناطیسی (حوزه مغناطیسی لازم برای مغناطیس زدایی) و ضایعات حرارتی، در ورق‌های الکتریکی فولادی به کار می‌رود.