عنصر کُرم را به صورت تخصصی فقط در استیل پایدار بخوانید.

در این مقاله قصد داریم، توضیح کوتاه ولی بسیار کاربردی از عنصر کُرم داشته باشیم. 

کُرم (Cr) سختی پذیری فولاد را در روغن و هوا مناسب‌تر ساخته و با پایین آوردن سرعت سرد کردن بحرانی لازم برای ایجاد مارتنزیت، عمق لایه سخت شده را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب سختی پذیری را بهتر می‌کند و مقاومت ضربه‌ای را کاهش می‌دهد. کُرم (Cr) عنصر سازنده کاربید است. کاربیدهای آن مقاومت سایشی را افزایش می‌دهند و پایداری در مقابل حرارت و فشار هیدروژن با افزودن کُرم مناسب‌تر می‌شود، این در حالی است که با ازدیاد مقدار درصد کُرم (Cr) پایداری در مقابل پوسته‌دار شدن در اثر خوردگی افزایش می‌یابد. برای پایداری فولادها در مقابل خوردگی حداقل حدود ۱۳ درصد کُرم ضروری خواهد بود. که باید در عنصر اصلی حل شود. کُرم محدوده آستنیت را باریک می‌سازد و بدین وسیله محدوده فریت را گسترش می‌دهد. اما در فولادهای کروم – نیکل و یا کرم – منگنز محدوده آستنیت را پایدار می‌سازد. همچنین قابلیت هدایت حرارتی و الکتریکی و ضریب انبساط حرارتی به وسیله آن کاهش می‌یابد. (به عنوان مثال برای عنصر آلیاژی برای ساخت شیشه به‌کار می‌رود.)