عنصر فسفر (P) را به صورت تخصصی فقط در استیل پایدار بخوانید.

در این مقاله قصد داریم، توضیح کوتاه ولی بسیار کاربردی از عنصر فسفر (P) داشته باشیم. 

عنصر فسفر (P) اغلب به عنوان عنصر مضر در فولاد شناخته می‌شود، زیرا که فسفر در موقع انجماد مذابی از فولاد، شدیدا سبب جدایش‌های اولیه (رسوباتی از ترکیب فسفر) ایجاد جدایش‌های ثانویه در حالت انجماد در اثر تنگ شدن شدید ناحیه آستنلیت می‌شود. به علت سرعت نفوذ نسبتا پایین فسفر در فاز a، v و همچنین به دلیل این‌‌که دست یافتن به توزیع یک‌نواخت فسفر به ندرت ممکن خواهد بود، سعی می‌شود مقدار فسفر بسیار پایین نگاه داشته شود. فسفر به مقدار جزئی حساسیت در مقابل تردی را افزایش می‌دهد. تردی ایجاد شده در نتیجه فسفر با ازدیاد درصد کربن و درجه حرارت سخت کردن و با اندازه دانه افزایش می‌یابد. این تردی به عنوان شکنندگی سرد و حساسیت سرد و حساسیت در مقابل نیروهای ضربه‌ای ظاهر می‌شود. 

در فولادهای ساختمانی با مقدار آلیاژ بسیار کم با مقدار کربن حدود ۰.۱٪ فسفر استحکام و مقاومت خوردگی را در مقابل واکنش‌های شیمیایی محیط افزایش می‌دهد. مقدار بسیار جزئی همراه با فسفر به بهتر شدن مقاومت خوردگی کمک می‌کند. در فولادهای آستینتی کرم-نیکل‌دار فسفر می‌تواند سبب افزایش حد تسلیم شود.