عنصر منگنز را به صورت تخصصی فقط در استیل پایدار بخوانید.

در این مقاله قصد داریم، توضیح کوتاه ولی بسیار کاربردی از عنصر منگنز داشته باشیم. 

منگنز (Mn) به عنوان اکسیژن‌زدا به کار میرود. با گوگرد تولید سولفید منگنز (Mns) می‌کند و بدین وسیله تاثیر نامناسب سولفور آهن و تردی حاصل از آن را کاهش می‌دهد. این عنصر اهمیت خواصی در فولاد خوش تراش دارد. خطر شکست قرمز را کاهش داده و خطوط Ar3 و Ar1  را پایین می‌آورد. سرعت سرد کردن بحرانی را افزایش می‌دهد. حد تسلیم و همچنین استحکام با افزودن Mn افزایش می‌یابد. مقدار بیش از ۴ درصد در سردکردن آرام هم سبب ایجاد ساختار مارتنزیتی تردد می‌شود، به طوری که این محدوده آلیاژی به ندرت استفاده می‌شود. فولادهایی که بیش از ۱۲ درصد منگنز دارند همزمان با درصد کربن بالا آستینتی است، زیرا منگنز محدوده آستینتی را به اندازه قابل ملاحظه‌ای گسترش می‌دهد. این چنین فولادهایی در نتیجه وارد آمدن تنش ضربه‌ای به سطح خارجی، سختی لایه‌ خارجی آن‌ها در اثر سرد کردن بسیار بالا می‌رود، درحالی که قسمت داخلی آن نرم باقی می‌ماندو بدین جهت در مقابل تاثیر نیروهای ضربه‌ای دارای مقاومت سایشی بالایی هستند. فولادهایی با بیش از ۱۸ درصد منگنز (Mn) همچنین پس از تغییر شکل سرد زیاد، غیر قابل مغناطیس شدن بوده و به عنوان فولادهای مخصوص و همچنین  به عنوان فولادهای نرم در حالت سرد شدن در درجه حرارت‌های بسیار پایین به کار می‌روند. ضریب انبساط حرارتی با افزودن مقداری منگنز (Mn) افزایش یافته درحال یکه قابلیت هدایت حرارتی و الکتریکی کاهش می‌یابد.