عناصر اکسیژن و گوگرد را به صورت تخصصی فقط در استیل پایدار بخوانید.

در این مقاله قصد داریم، توضیح کوتاه ولی بسیار کاربردی از عناصر اکسیژن و گوگرد داشته باشیم. 

وجود عنصر اکسیژن (O) مضر است و تاثیر آن به نوع ترکیبات شیمیایی آن در فولاد و همچنین شکل هندسی و نوع توزیع آن‌ها بستگی خواهد داشت. خواص مکانیکی به ویژه مقاومت ضربه‌ای مخصوصا در جهت عرضی، کاهش می‌یابد، درحالی که تمایل به تردی ایجاد شده در اثر پیرسختی و شکست قرمز رنگ (در اثر حرارت) افزایش می‌یابد.

عنصر گوگرد (S) از بین عناصری که همراه فولاد است شدیدترین تمایل را برای تشکیل ترکیبات گوگردی و در نتیجه جدایش دارد. سولفید آهن باعث تردی داغی می‌شود، زیرا که یوتکتیک سولفید با نقطه ذوب پایین به صورت توری شکل دانه‌ها را احاطه می‌کند و در تغییر شکل گرم ترجیحا مرزدانه‌ها می‌شکند. این پدیده با وجود اکسیژن شدیدتر می‌شود. چون عنصر گوگرد (S) با عنصر منگنز (Mn) تمایل بیشتری دارد، عملکرد گوگرد زدایی با کمک عنصر منگنز با ایجادترکیب Mns انجام می‌گیرد. از بین ناخالصی‌های دیگر، این ترکیب معمولا بی‌خطر‌ترین بوده و توزیع آن در فولاد به صورت دانه‌ای شکل است و نقطه ذوب بالایی دارد. عنصر گوگرد (S) به فولادهایی خوش تراش اضافه می‌شود، زیرا سولفیدی که به صورت زیر توزیع شده است سبب شکست پیوستگی فلزی می‌شود و بدین ترتیب در عملیات براده برداری سبب تشکیل براده‌های کوتاهی می‌شود. علاوه بر آن سبب کاهش اصطکاک بین قطعه و ابزار می‌شود. گوگرد، مقاومت شکست جوش را پایین می‌آورد.